gönderen Oktay D. » 16 Ağu 2018, 20:01
dokun- eyleminiñ kökü dok yansıma bir sestir, Eski Türkçe tok sözcüğüdür (doymuş añlamındaki tok déğil). Vuruş sesini ifade eder çünkü doku- veya dokun- sözcüğü özellikle vurularak yapılan işlemler içindir, örneğin halı dokumak, halınıñ sicimlerine vurarak yapılır. Aynı kökten tokuş- "çarpışmak", Eski Türkçe tokmuk > tokmak "vurmak veya çırpmak için kullanılan araç" ve toka "kemer tokası, el sıkışma" türemiştir. toka yapmak "el sıkışmak" veya (parayı, içkiyi, vs) toka étmek sözlerinde de özünde çarpıştırmak sezgisi yatar.
Bazı sözcüklerde t ile bazılarında d ile olmasınıñ nedeni, o türeviñ içindeki başka sert sessizlerdir. Yani eğer sert sessiz baskınsa t ile yoksa d ile söylenmiştir (bkz. gérileyici ünsüz beñzeşmesi). Bu yüzden dok dégil de tok olması daha uyumlu olacaktır.