Yazışmalık

Uzun öydür Türkçe'de yazın denemesi yapmak istiyordum böyle bir koşuk yazdım böylece içimdekileri de döktüm.




Çaldılar hep dilimiz

Güzel idi özümüz,
Kısa, katı sözümüz.
Acem ele varınca,
Görmez oldu gözümüz.

Ellerimiz tutmadı,
Ozanlar koşuk atmadı.
Kalınca Fars'ın demine,
Sözler dolup taşmadı.

Kışlık gider biz kışları,
Kesmedik hiç yışları.
Kişioğlu yalnıksa,
Anılır barbarlıkları.

Giysi giyemez,
Yazın yazamaz olduk.
Gönül rahatlığıyla bir,
Aytış atamaz olduk.

Kızınca bir kıpı,
Fark edince biz alı.
Gönül rahatlığıyla bir,
Sövgü sövemez olduk.

Doğunca körpe çağamız,
Utku alınca yanay biz.
Gönül rahatlığıyla bir,
Güzel tümce kuramaz olduk.

Unutuldu sözlerim,
Kararıyor gözlerim.
Ermenice mor diyeceğime,
Uydurukçayı yeğlerim.

Yıktılar ekeneği, bağları,
Şimdi analar hep ağları.
Geometri diyerek,
Ölçemedik, yağıları.

Kırdılar çalgıçı biz,
Sövdüler balalarımız.
Aşağılayarak yine bizi,
Mesele ettiler idrak biz.

Kimi konuları biraz kapalı bir dille anlattım isterseniz açıklarım.

Güzel olmuş eline sağlık.

Vallahi utandım, bu nasıl bir şiir? Nereden cesaret alıp yazmışım, çok şükür çok bir yerde paylaşılmamış. Normal bir insan böyle bir şiir yazsa insan içine çıkamaz. Ne yüzsüzmüşüm. Nasıl bir ruh haliyle yazmışım bunu? Keşke biri çıkıp bir tokat geçirseymiş de ben de erken dönseymişim bundan. Neyse, çok şükür ki dönmüşüm.

Şiirde ne his var, ne belâgat var, ne fesâhat var... Türkçeye de zor anlar yaşatmışım. "Kırdılar çalgıçı biz" ne demekse artık... Bunu Bilge Kağan görse yazıtları yok ederdi, Türkçe bu günlere gelmesin de bu şiir var olmasın diye. Şimdi hatırlıyorum da bir de İran'a ana avrat sövdüğüm bir şiirim vardı. Neyse ki paylaşmamışım onu. Bunda da İran'a sövmüşüm, ne garezim varsa. Herhâlde arkada Türkçü marşlar dinleyerek yazmışımdır, o zamanlar Linux kullanıyordum. Yazı yazması ayrı bir zevk veriyordu. Üzücü olan şu ki o zamanlar benim gibi çok arkadaşım vardı, elbette aralarında en bağnazı, en ırkçısı bendim. Bununla da iftihar ederdim fakat benim o zamanki hâlim kadar olmasa da daha alt seviyelerde ırkçılık ve milliyetçilikle büyüyen nesillerin gelmesi gerçekten üzücü.

Şiirin en absürd yeri de "giysi giyemez olduk" kısmı. Çıplak bir halde yazmışım muhtemelen. O yüzdendir ki kelimelerim de çıplak, kuruymuş.