Yitikler

[ZaferÖztürk]

Onlar, geçmişin yalnızca başarılı yanlarına baktılar,
Yanışlardan ders alacaklarına, kahramanlıklarda kayboldular,

Onlar, tarihi kafatasçılıkla, ırkçılıkla eş tuttular,
Aralarına uçurumlar koydular,
Yanlışları büyüttüler,  gerçeği bile yalan yaptılar,

Onlar ki, geçmiş bilgisinden yoksun kaldılar,
Ne dünü anladılar,
Ne bu günü yorumlayabildiler,
Ne de geleceğe pencere açabildiler,
Onlar yitiktiler, yittiler.
Zafer Öztürk
14 Kasım 2011
İstanbul

[ZaferÖztürk]

Yem

Gönül isterdi ki, tüm savaşlar bitsin
Kimsenin gözü kimsenin ekmeğinde olmasın
Ama insan, öyle bir insan değil
Dünya, böyle bir dünya değil
Zaman, öyle bir zaman değil
Kurt var, kuzu var
Aslan var, geyik var
Kabul etmesen de, biri sürdürecek savaşı
Ya avsın, ya da avcı
Avcının bin bir türlü yolu
Avın bir o kadar kaçışı
Av mı, Avcı mı?
İnan bir yalana
Akıl dolana dolana
Oyalan yalana dolana
Dostunu düşman, düşmanını da dost san
Ol pişmiş bir yem
Afiyetle yen

Zafer Öztürk

12 Kasım 2011 İstanbul

[ZaferÖztürk]

Uyan da, al aklını başına
Libyalı batarken, öyle yalnız, umarsız
Görmedin mi, duymadın mı, ah olanı biteni
Bosna, Irak niceleri ölürken, neredeydi insanlık
Yarın sen ölürken de öyle yalnız, umarsız
Kayıtsız kalacak, kör ve sağır insanlık
Zafer Öztürk
10 Kasım 2011 İstanbul

[ZaferÖztürk]

Uygar insan tarifi değişmeli
Ne yediğin, içtiğin
Neyi nerede, ne kadar, nasıl tükettiğin
Ne giydiğin, taktığın
Ne nerede oturduğun
Ne de ne kadar şaşalı yaşadığın değil
Haksızlığa karşı verdiğin tepkiyle ölçülmeli
Her şeyden önce insan olabilmeli
Zafer Öztürk
11 Ocak 2011- İstanbul

[ZaferÖztürk]

Anladım ki, anlamamışım,
Öyle tatlıymış ki, yalanlar,
Gelmiş işime, gerçek sanmışım,
Kanan ben, kandıran da ben,
Artık ne, zaman geriye döner,
Ortada, kırılıp dökülenler,
Bir nefes kadar yanımdakiler,
Avuç içinden, yitip gitmişler.

Zafer Öztürk
01.01.2008 - İstanbul

[ZaferÖztürk]

Canın yandığında,
Yanardı canım,
Ondandır, canım demem.
Öyle ya canım,
Yanmıyordu canın,
Olmadan canın,
Demeseydin canım.
14 Şubat 2012 - İstanbul
Zafer Öztürk

[ZaferÖztürk]

Bu er

Bireysellik mi?
Vurdum, yerden yere,
Önce ben, soktum çuvaldızı
Geçeli çok oldu, ben benden,

Ön yargı duvarı mı?
Çok canım yandı
Söktüm, parçaladım usumla
Kanattım düşünce damarlarımı

Toplum mu, insanlık mı?
Vazgeçmek mi?
İşte dur, şimdi orada,
Bu er, ölene değin burada.

Zafer Öztürk

10 Şubat 2007- İstanbul

[ZaferÖztürk]

Ey sen!
Düşün, araştır ve öğren!
Öğren ki, iyiyi ve kötüyü,
Anla ki geçmişi,
Acılar, kıyımlar yaşanmasın.
Ve biz,
Biz ki, usu sağlamlar,
Biz ki uyananlar,
Birleşelim tek nefes,
Sessizliğimizde boğulmayalım,
Boğulamayalım ki,
Acılar, kıyımlar yaşanmasın.
Düşün, araştır,  öğren ve birleş!
Uzlaş ve birleş ki,
Karanlığa karşı, aydınlık,
Kötüye karşı, iyi,
Haksıza karşı, haklı,
Kazansın, kazansın ki,
Acılar, kıyımlar yaşanmasın.
Zafer Öztürk
23 Nisan 2009-  İstanbul

[ZaferÖztürk]

Sayacak ne koyun, ne de keçi kaldı,
Belirsizliktir, çöreklendi gözlerime,
Çözümsüzlükler eklendi, biri birine,
Binlerce kasırga estirdi içimde.
Kurşun vızıltıları beynimde,
Fikirler çatıştı yüksek sesle,
Bitsin istedim bu kargaşa,
Devindim kısır döngü içinde,
Bir o yana, bir bu yana.
Doğsun istedim güneş,
Çözümlesin birer, birer,
Isıtsın istedim yüreğimi.
Bir anda dolaştım dünyayı
Yargıç oldum, yargıladım,
Buldum suçlu, astım kendimi,
Bitirdim açlığı, yokluğu, savaşları,
Aşkı aşıladım.
Oldum bir dolap beygiri,
Devindim durdum, sabaha değin,
Doğsun istedim güneş,
Betonlar üzerinden,
Sarsın istedim yüreğimi,
Boşuna bu umarsız devinim,
Bu çaresiz bekleyiş,
Dün de doğmadı mı aynı güneş,
Yine kızaracak uykusuz gözler,
Hamamcı değişse de, eski tas, eski hamam.

11 Nisan 1993- İstanbul
Zafer Öztürk

[ZaferÖztürk]

Oyun
İyiler, iyice ayrışmışken,
Kötülerin örtüşen çıkarları,
Açar, cehennem yollarını.
Sıra Suriye’de,  yazıldı oyun, 
Duymadık demeyin,  başladı oyun,
Yine yeniden, yineleniyor,
Oynatan sömürgen, oynayan masum,
Dillerinde özgürlük, demokrasi,
Fitne,  riya ile iftira, gani,
Besler kin ile ön yargıları.
Hazırdır minareye, kılıfları
Ekmek peşindeyken, bir baba
Yavrusuna süt verirken, bir ana
Ödev yaparken bir abla
Ve masal anlatırken bir nine
Yanlışlıkla, ama tamamen yanlışlıkla,
Yağacak demokrasinin, bombası, mermisi.
Ateş düşecek mezbahaya,
Yayılacak kavruk et kokuları,
Pazar yerlerinde, kol, bacak,
Mezarsızları gözyaşı, sulayacak
Bir ananın, bombadan daha gür, yakıcı sesi
Yırttığı geceye asılırken,
Ve tamamen yanlışlıkla,
Yine yitecek insanın masumiyeti
Zafer Öztürk  20 Ocak 2012,  İstanbul

[ZaferÖztürk]

Hakkın divanına herkes gidecek.

Karanlıkta, iki el uzandı,
Uyan, dedi, vakit bitti bitecek,
Uyar, aklı kör kuyuda olanı,
Vicdanında kilidi pas tutanı,
Kötüyü iyi bilip, bel bağlayanı,
Bilsin, vakit bitti, bitecek.
O ki, bilginin topalı,
Önyargının körü, sağırı,
Yıkıversin, taraftarlık zindanını
Göz geçirip tüm bildiklerini,
Elesin, doğruyu, yalanı
Uyanıp, uyandırsın uyuyanları.
Sanmasın yandaşlığı, orada da geçecek,
Fildişi kuleleri, yerle bir edilecek,
Dokunulmazlığı, sonsuza mı sürecek?
Uyan, vakit bitti bitecek,
Bu uykunun, dilsizliğin hesabını elbet verecek.
Hakkın divanına, herkes gidecek.

10 Ocak 2012- İstanbul, Zafer Öztürk

[ZaferÖztürk]

Aldanış
Sözü, benim sözümdü, Ah!
Taraftarlık kör etti, göremedim özünü.
Uyardılar, hep iftiradır dedim,
Uyardılar, hep haklıyızdır dedim,
Meğer o tahta çıkmış,
Ben yanımda zannettim.
Kurbağayı yılan sarmış,
Ben seviyor zannettim.
1 Şubat 2012, İstanbul, Zafer Öztürk

[ZaferÖztürk]

Uyanmalı kadınlar, uyanmalı!
Bir başka kadın yetiştiriyor, kadının cellâdını,
Oğlunu severken,’ aslan parçası’
Kızını severken,’kınalı kuzu’
Parçalatıyor aslan parçasına, kınalı kuzuyu,

Zafer Öztürk
8 Mart 2013 İstanbul

[ZaferÖztürk]

Halimiz
Ya görmüş, ya da duymuş
Yarı yalan yarı gerçek
Ya cahilce, ya haince
Az gitmiş uz gitmiş
Dere tepe düz gitmiş
Eğilmiş hazır kulağa
Bir varmış bir de yokmuş
O, O'na demiş
O'da O'na söylemiş
Olmuş mu masal gerçek
Kulaktan dolma bilginin âlimi
Sanmış mı iftirayı gerçek
Bir varmış bir de yokmuş
İşte halimiz buymuş

Zafer Öztürk

03.05.2012 İstanbul

[ZaferÖztürk]

En vahşi olan ben,
Kimi gün keyif için arenada acı çektiren,
Kimi heyecan, eğlence için safari düzenleyen,
Kimi kürkün, derin, dişin için seni vuran ben,
Burnuna halka takan, sirklerde oynatan
Sana korkudan vahşi hayvan diyen ben,
Ah ben yok muyum ben,
Her şeyi bilinçsizce tüketen.

Hint Okyanusu, 1987, Zafer Öztürk