*ta-

[Temirbek]

tarı-: "ekin ekmek, tohum saçmak"
tarıg: "darı ; hububat, tane"
tarım: "ekin ekme, tohum saçma işi, ziraat, kültüvasyon"
tara-: "taramak, dağıtmak, yaymak, ayırmak"
tarak: "tarama aygıtı"
tarma tagın: "darma dağın"
tağıl- / tağıt-: "dağıl- / dağıt-"
tarıglak : "tarla ; tarım tapılan yer, mezra"

[Oktay D.]

tār- kök değildir, gövdedir. Kök, tā- dır. Buradaki +r- eki, ettirgenlik katar (çık- > çıkar- gibi; duy- > duyur- gibi). Zaten tāgıl- eylemi tār-dan türemiş olamaz.

[Oktay D.]

Tabi, bu köküñ birincil uzun ünlü içerdiğini unutmamak gerek (bunu başlıkta belirtmeye gerek yoktur sanırım). Çünkü dağ sözcüğünüñ eskin biçimi olan tag, kısa ünlülü ta köküne iyedir ve açıkça, yukarıda sözü geçen kökle uzaktan yakından ilgili değildir.

Beniñ de küçük bir katkım olacak:
dārık (darık): hasat, tarımdan elde edilen ürün.

Oğuz Türkçesinde önseste t- sesi, d- sesine dönüştüğü için böyle olmasını uygun görüyorum. Böylece Arapça kökenli "kapıyı çalan, sabah yıldızı, venüs" añlamındaki Tārık özel adıyla da karışmaz (çünkü o da uzun ünlüye sahiptir). Bu türettiğim sözcük, bir işiñ sonucunu belirten eylemden ad yapan +ık/+ik/+uk/+ük eki almıştır. Mersin yörükleri bu eki o kadar sık kullanır ki, bilinen her fiili bunuñla telafuz etmişlerdir. Bu yüzden bu tür kişilere "dārık" derseniz hemen añlarlar